Dezelfde opwinding als die ik ooit ervoer toen ik naar Machu Picchu ging ervaar ik nu weer.
Ik bracht een tweedaags bezoek aan Petra, een archeologische plek in Jordanië die bekend staat om de uit rotsen gehakte architectuur. Het hoort ook bij een van de nieuwe wereldwonderen.
De sprookjesachtige schat Al Khazeh
Vanaf de ingang brengt een 800 meter lang pad je naar beneden door een gebied dat Bab as-Siq wordt genoemd (ingang van de Siq). De ingang van de Siq werd eerst aangeduid door een monumentale Nabatese boog. De boog heeft het overleefd tot en met het einde van de 19e eeuw en sommige overblijfselen zijn nu nog te zien. Het gebied lijkt immens en achter iedere bocht verwacht je dan eindelijk de Schat te zullen zien. Na een paar kilometer verschijnt dan toch echt de pracht van dit vakmanschap. Bijna hap ik naar adem, maar ik sta er toch echt! En wat is ze prachtig.
Maar er is meer, veel meer. Zo zijn er acht routes variërend van makkelijk, gemiddeld tot gevorderd en hebben ze een afstand van 1,5 tot 10 km.
De eerste dag “beperk” ik mij tot een wandeling naar de As-Siyyagh beek om mij later te wagen aan de tocht naar het klooster.
Een lesje geschiedenis over Petra
De stad Petra was ooit de hoofdstad van de Arabische Nabateeërs. Wanneer mensen precies begonnen aan de bouw van de Petra is onbekend, men weet slechts dat het in de eerste eeuw voor Christus was. De stad is gelegen in een kloof in de heuvels en is gedeeltelijk uit de rotsen uitgehakt. De bloeitijd van de stad is te danken aan de handelsroute voor wierook.
Petra was voor de verschillende handelsroutes een knooppunt. De belastingopbrengsten van de handelaars maakten de heersers van Petra schatrijk, wat goed te zien is aan de gebouwen en grafmonumenten.
Het was een aardbeving die veel ervan verwoestte. Petra werd meer en meer verlaten en nog maar enkele Bedoeïenen bleven als woestijnbewoners achter.
De Zwitser Johann Ludwig Burckhardt, vermomd als Indiase handelaar, herontdekte Petra in 1812 voor de westerse wereld. De stad was inmiddels tot een ruïne verworden.
Bij de entree van Petra vind je een bezoekerscentrum, hier word je goed meegenomen door de geschiedenis en (her)ontdekking van deze stad.
Johnny Depp look-a-like
Als we vermoeid in de schaduw gaan zitten komt er een look-a-like Johnny Depp uit de bosjes gegaloppeerd op zijn ezel. Er wordt ons mierzoete thee aangeboden, er worden druiventrossen geplukt en we krijgen een stuk vers brood. Met dit maal hebben we genoeg energie opgedaan om ons voor te bereiden op de tocht naar het klooster.
Maar niet voor we hebben toegezegd de volgende avond mee te eten in de grot waar hij woont iets voorbij de koninklijke tombes.
De klim naar het klooster
De tocht naar het klooster is een flinke tippel bij een temperatuur van 40 graden, duurt ruim een uur te voet en je zult ruim 800 traptreden op moeten. Het is een spectaculaire klim maar iedere stap meer dan waard. Het klooster Al-Deir is qua vormgeving vergelijkbaar met de Schat, maar het is veel groter.
Gezien het feit dat ik er buiten het seizoen ben (juli), Jordanië behoorlijk heeft te kampen met de rumoer van haar omliggende landen en de meeste toeristen niet verder zullen wandelen dan “de Schat” geschiedt het dat we alleen staan voor dit adembenemende gebouw.
De volgende dag, ik heb gekozen voor een tweedaagse entreepas voor 55 JD, een eendaagse pas kost 50 JD, loop ik de High Place of Sacrifice Trail.
Van de ene fascinatie val ik in de andere. Wat is het landschap hier adembenemend mooi.
Waar je ook kijkt; kippenvel. Golvende rotswanden, rode zandpaadjes, verborgen grotten het is bijna te veel om te verwerken.
Grenzeloos verliefd
Als de avond is gevallen is het tijd om op de afgesproken tijd met onze Bedoeïenen naar hun grot te wandelen.
Met onze handen eten we van de zojuist op het zelfgestookte vuur een vanmorgen geslachte kip.
De zon is onder gegaan en heeft plaats gemaakt voor de maan. Sterren fonkelen en ik luister naar de beat van Underworld die echoot in de vallei. Een fles whisky cola gaat rond en ik barst bijna uit m’n voegen van geluk.
Nadat de maaltijd verorberd is wordt het tijd richting de uitgang te keren.
De alcohol heeft zijn werk gedaan en voor ik het weet staat Jack Sparrow achter me met zijn handen in de mijne gevlochten. Hij ruikt naar een combinatie van Marlboro, kampvuur en whisky.
Aangekomen voor de Khazneh raken zijn lippen de mijne.
Ik laat mijn fantasie de vrije loop en zie mijzelf als een Jordanees prinsesje.
Wonend in een grot, primitief badend in zijn eigen gemaakte warmwaterbron, leer ik onder toeziend oog van zijn moeder brood te bakken, tot ik me realiseer dat ik geen topic wil zijn in de volgende reeks “Grenzeloos verliefd.” Wetend dat ik een wandelend cliché ben, en zij de skileraren van het Midden-Oosten. Maar je leeft maar een keer en zijn zwart omlijnde ogen doen me sidderen van opwinding.
Petra by night
Het ligt voor de hand om de oude stad Petra overdag te bezoeken maar je kunt dit ook bij nacht doen. Voor 17 JD extra geniet je van de magische sfeer die wordt gecreëerd door honderden kaarsen die van de ingang tot aan de schat reiken. Een waar sprookje.
