Noem me een emotionele doos, maar ik hecht enorm veel waarde aan herinneringen. Deze wil ik graag dan ook zo levend mogelijk houden.
Behalve met foto’s heb ik daar nog een manier voor, namelijk het verzamelen van souvenirs. En dan het liefst zo lelijk mogelijk. Van een standaard Eiffeltorentje uit Parijs tot een handgeweven lama uit Peru en alles er tussenin.
Zo heb ik ooit uit het dorpje Cartagena in Spanje een beeldje bemachtigd die veel weg heeft van een Klu Klux Klan, en ook uit Sint Petersburg haalde ik niet het meest politiek correcte souvenir; een babushka met daarop de afbeeldingen van Poetin, Jeltsin, Stalin en Gorbatsjov.
Degene die met mij gereisd hebben weten dan ook wat een sport ik ervan heb gemaakt om echt de meest markante objecten te kopen. Thuis heb ik ze dan op wat planken tentoongesteld, en ik moet bekennen dat ik er regelmatig voor kan staan om mijzelf weer terug te wanen naar een van die mooie bestemmingen.
Als je dacht dat dit alles was; mijn polsen zijn tot op de dag van vandaag behangen met de zogeheten gringa blingca. Oftewel de gevlochten armbandjes. En na iedere reis prik ik weer een punaise in mijn wereldkaart.
Gelukkig ben ik niet de enige die er zo haar hobby op na houdt. Zo heb ik een vriendin voor wie ik standaard een magneet moet kopen. Spaart een andere vriend van me grote Afrikaanse beelden en voor weer een andere vriend moest ik altijd een sneeuwbol meenemen.
Ik heb een jongen van ieder buitenlandse biertje het etiket zien los weken, anderen verzamelden woest alle vreemde valuta.
Maar een van de leukste hoorde ik van een jongen die in Krakau leerde kennen. Die stuurde zichzelf vanuit iedere plek ter wereld een ansichtkaart. Hierop schreef hij naar zichzelf wat hij had meegemaakt en voorzag deze zoals iedere goed ansichtkaart schrijver betaamt van een zonnetje dan wel regenwolkje met daarin de temperatuur.
Wat nemen jullie mee van je reis?
